نقش میانجی مالکیت روانشناختی مثبت در تأثیرگذاری جوّ توسعۀ منابع انسانی بر رفتار تسهیم دانش

این پژوهش با هدف بررسی نقش مالکیت روانشناختی مثبت در تأثیرگذاری جوّ توسعۀ منابع انسانی بر رفتار تسهیم دانش انجام شد. کارکنان شرکت فرودگاه‌ها و ناوبری هوایی ایران، جامعۀ آماری پژوهش را تشکیل دادند که نمونۀ تصادفی ساده با حجم 264 نفر از آنها انتخاب شد. برای سنجش جوّ توسعۀ منابع انسانی از مقیاس ارائه‌شدۀ رائو و آبراهام استفاده شد که سه بعد جوّ حمایتی توسعۀ منابع انسانی، مکانیسم‌های توسعۀ منابع انسانی و مؤلفه‌های فرهنگی هفت‌گانۀ توسعۀ منابع انسانی را مشخص کرد. تسهیم دانش با استفاده از مقیاس ارائه‌شدۀ ون‌دن‌هوف و ون‌وینن سنجیده شد که لین آن را تعدیل کرد. برای سنجش مالکیت روانشناختی مثبت نیز از پرسشنامة مالکیت روانشناختی ون‌داین و پیرس استفاده شد. مدل مفهومی پژوهش با استفاده از روش مدل‌یابی معادلات ساختاری تجزیه و تحلیل شد. یافته‌های پژوهش ضمن تأیید برازش مطلوب مدل پژوهش نشان دادند جوّ توسعۀ منابع انسانی تأثیر مثبت و معنی‌داری بر رفتار تسهیم دانش دارد و مالکیت روانشناختی مثبت نیز در این رابطه نقش میانجی دارد؛ بنابراین، تأکید بر مؤلفه‌های هر یک از ابعاد جوّ توسعۀ منابع انسانی می‌تواند موجب شکل‌گیری احساس مالکیت روانشناختی مثبت در کارکنان شود و درنهایت رفتارهای مثبت‌گرایانۀ سازمانی ازجمله رفتار تسهیم دانش را تقویت کند.